دانشجویان دوره دکترا در نظام های آموزش عالی برتر در دنیا به عنوان شغل پژوهشگر شناخته می شوند. در دوره های روزانه دولتی، پژوهشگران به ازاء این تلاش علمی حقوق دریافت می کنند. نظام تامین مالی برای دوره های دکترا در دانشگاه های دنیا تابع ضوابط مشخصی می باشد. در ایران هم اکنون چنین شرایطی وجود ندارد و دانشجویان دوره دکترا، همچون دانشجویان دوره کارشناسی حضور کوتاهی در دانشگاه دارند و به مثابه محصل می باشند و به عنوان پژوهشگر تمام وقت قلمداد نمی شوند. جذب آنها نیز تابع فرایند عمومی گزینش علمی می باشد. در این تحقیق بر اساس روش مطالعه موردی سعی می گردد دلالت های سیاستی برای جاری سازی نظام تامین مالی مبتنی بر گرنت از محل منابع وزارت علوم، تحقیقات و فناوری با توجه به محدودیت های موجود در کشور برای دانشجویان دوره روزانه دولتی مقطع دکترا بررسی گردد. در الگوی سیاستی ارائه شده در این مقاله 14 الزام سیاستی در سه بعد سازوکارهای تخصیص گرنت، تامین مالی پایدار و شناسایی و ارزیابی طرح های هزینه کرد گرنت ارائه شده است.
)