Islamic principles in the field of environmental sustainability of the supply chain based on the islamic iranian model of progress

Document Type : Research Papers

Authors

allameh tabatabai university

Abstract

The sustainable supply chain management is one of the most important issues among academicians and the industry sector in recent years. Over the past two decades, many organizations have taken some steps to integrate the principles of sustainability into their long- and short-term decision-making. The factors driving an increased focus on sustainability can be divided into three distinct categories: Reducing risks and improving the financial performance of the supply chain, attracting customers who value sustainability and making the world more sustainable.
Environment protection is an important aspect of Islam. Muslims are to maintain the ecological balance created by Allah. Protection of the environment is essential to Islamic beliefs and mankind has the responsibility to ensure safe custody of the environment. The Purpose of this study is to identify Islamic principles in the field of environmental sustainability of the supply chain divided into two categories, the principle of Islamic insight and values, to provide a new insight to the perception of requirements of Islamic-Iranian model of progress in the field of supply chain management. The research method used for data gathering was qualitative based on the literature. Thematic analysis (TA) as a widely-used qualitative data analysis method was used to identify and present Islamic principles in the field of environmental sustainability. The results should give academicians, politicians and Industrial managers some clues to which strategic activities to employ.

Keywords

Main Subjects

References

امین زاده، بهناز. (1377). «جهان بینی دینی و محیط زیست درآمدی بر نگرش اسلام به طبیعت». محیط‌شناسی. دوره 28،  شمارۀ 30. صص 97-106.
پاول، ر. آر. (1379). روش‌های اساسی پژوهش برای کتابداران. تهران: دانشگاه آزاد اسلامی.
تقوی، مصطفی. (1388). تأملی بر الگوی اسلامی- ایرانی توسعۀ علم و فناوری. تهران: مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور.
تقوی، مصطفی. (1391). بررسی امکان‌پذیری و چگونگی تحقّق نظام علم و تکنولوژی مبتنی بر دین. رسالۀ دکتری رشته فلسفۀ علم. تهران: دانشگاه صنعتی شریف.
دانایی فرد، ح و مظفری، ز. (1387). «ارتقای روایی و پایایی در پژوهش های کیفی مدیریتی: تأملی بر استراتژی های ممیزی پژوهش». پژوهش‌های مدیریت عمومی. سال 1. شمارۀ 1. صص 131-162.
رادمنش، سید عبدالله. (1390). «مبانی علوم طبیعی در اندیشۀ دینی و تمدن اسلامی». رسالۀ دکتری رشتۀ فلسفه. قم: حوزۀ علمیه.
رادمنش، سید علیرضا و تقوی، مصطفی. (1394). «تحلیل بخش علم و فناوری لایحۀ الگوی اسلامی‌ـ‌ایرانی پیشرفت با توجه به اقتضائات اسلامی». سیاست علم و فناوری. سال 7. شمارۀ 26. صص 57-70.
 رسولی، مهستی و امیرآتشانی، زهرا. (1390). تحلیل محتوا با رویکرد درسی. چاپ 1. تهران: انتشارات جامعه‌شناسان.
زمانی، زهرا، مریم آزموده و حجت قاعدی. (1393). «مطالعۀ تطبیقی رویکرد مبتنی بر بینش اسلامی با رویکرد معاصر در مواجهه با محیط زیست». پژوهش‌های معماری اسلامی. سال 1. شمارۀ 4. صص 98-113.
طباطبایی، سید محمد حسین. (1363). تفسیر المیزان. جلد 20. تهران: انتشارات محمدی.
فراهانی فرد، سعید. (1384). «توسعۀ پایدار بر محور عدالت، اقتصاد اسلامی». شمارۀ 19 (پاییز). صص 91-122.
فغفور مغربی، حمید. (1388). «اصول اخلاقی محیط زیست از منظر اسلام». اخلاق پزشکی. سال 3. شمارۀ 8 (تابستان). صص 11-44.
فیروزی، مهدی. (1384). حق بر محیط زیست. تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی.
قراملکی، محمد رضا. (1391). تحلیل هویِّت علم‌دینی و علم مدرن. قم: انتشارات کتاب فردا.
گلشنی، مهدی. (1380).  از علم سکولار تا علم دینی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
مجموعه مطالعات پشتیبان سند تحول راهبردی علم و فناوری (مبانی بینشی و ارزشی). (1389). تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
ذو علم، علی. (1391). نقشۀ راه تدوین و طراحی الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت. جلد 2. تهران: دبیرخانۀ کنفرانس الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت.
نرم‌افزار جامع الاحادیث 5/3. (1392).  قم: مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
کلینی، محمدبن یعقوب. (1369). کافی. قم: دارالحدیث.
حر عاملی، محمدبن حسن. (1409 ق). وسائل‌الشیعه. قم: مؤسسۀ آل البیت علیهم‌السلام.
ابن بابویه، محمدبن علی. (1398 ق). التوحید. قم: جامعۀ مدرسین.
شریف الرضی، محمدبن حسین. (1379). نهج البلاغه. تهران: مؤسسۀ چاپ و نشر فیض‌الاسلام.
مجلسی، محمد باقر. (1403 ق). بحارالانوار. بیروت: دار احیا التراث.
تمیمی آمدی، عبدالواحد. (1410 ق). غررالحکم و دررالکلم. قم: دارالکتاب الاسلامی.
قمی، علیبن ابراهیم. (1404ق). تفسیر قمی. قم: دارالکتاب.
عیاشی، محمد. (1380 ق). تفسیر العیاشی. تهران: المطبعه العلمیه.
 
Brandenburg, M. & et al. (2014). “Quantitative models for sustainable supply chain management: development sand directions”. Eur. J. Oper. Res. 233 (2). pp. 299–312
 Carter, C.R., Rogers, D.S. (2008). “A framework of sustainable supply chain management: moving toward new theory”. Int. J. Phys. Distrib. Logist. Manag. 38 (5). pp. 360–387.
Chopra, S, Meindi, P. (2013). Supply Chain management. 5th ed. Pearson education.
Dadhich, P & et al. (2014). “Developing sustainable supply chains in the UK construction industry: A case study”. Int. J. Production Economics.164. pp. 271–284.
Delmas, M, Toffel, M.W. (2004). “Institutional pressure and environmental management practices”. In: Sharma, S., Starik, M. (Eds.). Stakeholders, Environment and Society (New Perspectives in Research on Corporate Sustainability). Edward Elgar Publishing, Cheltenham, UK. pp. 209-222.
Dubey, R. & et al. (2016). “Sustainable supply chain management: framework and further research directions”. Journal of Cleaner Production. 142. pp.1119-1130
Esfahbodi, A. & e tal., (2016). “Sustainable supply chain management in emerging economies: Trade-offsbetween environmental and cost performance”. International Journal of Production Economics. Volume 181, Part B, pp.350-366
Gimenez, C., V. Sierra & J. Rodon. (2012). “Sustainable operations: their impact on the triple bottom line”. Int. J. Prod. Econ. 140 (1). pp. 149-159.
Govindan, K. & et al. (2014). Two-echelon multiple- vehicle location – routing problem with time windows for optimization of sustainable supply chainnet work of perishable food. Int. J. Prod. Econ. No.152. pp. 9-28.
Govindan, K. & et al. (2014). “Barriers analysis for green supply chain management implementation in Indian industries using analytic hierarchy process”. Int. J. Prod. Econ. No. 147. pp. 555–568.
Hu, A. H. & C. W. Hsu. (2010). “Critical factors for implementing green supply chain management practice: an empirical study of electrical and electronics industries in Taiwan”. Management Research Review. 33 (6). pp. 586-608.
Kumar, S, S. Teichman, & T. Timpernagel. (2012). “A green supply chain is a requirement for profitability”.  International Journal of Production Research. Vol. 50. No. 5 (March). pp. 1278–1296.
 Lin, Y & M. Tseng. (2016). “Assessing the competitive priorities within sustainable supply chain management under uncertainty”. Journal of Cleaner Production. No. 112. pp. 2133-2144.
Luthra, S. & et al. ( 2016). “Using AHP to evaluate barriers in adopting sustainable consumption and production initiatives in a supply chain”. International Journal of Production Economics, 181. Pp. 342-349.
hussain, M. A. avasthi & M. K. tiwari (2016). “Interpretive structural modeling-analytic network process integrated framework for evaluating sustainable supply chain management alternatives”. Applied Mathematical Modelling. No. 40. pp. 3671–3687.
Mariadoss, B. J. & et al. ( 2016). “ Influences of Firm Orientations on Sustainable Supply Chain Management”. Journal of Business Research. 69. pp. 3406-3414.
Ahi, P. & C. Searcy. (2015). “Assessing sustainability in the supply chain: A triple bottom line approach”. Appl. Math. Model. 39 (10-11). pp. 2882- 2896.
Ramirez, E. (2013). “Consumer-defined sustainably-oriented firms and factors influencing adoption”. Journal of Business Research. 66 (11). pp. 2202–2209.
Reefke, H. & D. Sundaram. (2016). Key the mesandre search opportunities in sustainable supply chain management – identification and evaluation. Omega
.Seuring, S & M. .Muller. (2008). “Core issue sin sustainable supply chain management–a Delphi study. Bus. Strategy. Environ. 17 (8). pp. 455–466.
Su, C. & et al. (2016). “Improving sustainable supply chain management using a novel hierarch icalgrey- DEMATEL approach”. J. Clean. Prod. 134. pp.469-481.
Tan, K. & et al. (2014). “Managing the  indirect effects of environmental regulation and performance measurement”. Ind. Eng. Manag. Syst. 13 (2). pp.148–153.
Teuteberg, F., & D, Wittstruck. (2010). “A systematic review of sustainable supply chain management research.  In Proceedings of MKWI 2010”. Betriebliches Umwelt- und Nachhaltigkeitsmanagement. pp. 1001–1015.
Tseng, M. L. & A. S. Chiu. (2013). “Evaluating firm's green supply chain management in linguistic preferences”. J. Cleaner. Prod. 40. pp. 22–31.
Tseng, M. L, M. Lim. &W. P. Won. (2015). “Sustainable supply chain management”. Ind. Manag. DataSyst.115 (3). pp. 436–461.
Tyagi,M., P. Kumar & D. Kumar. (2015). “Analysis of interactions among the drivers of green supply chain management”. Int. J. Bus. Perform. Supply Chain Model. 7 (1). pp. 92–108.
Vachon, S. & R. D. Klassen. (2008). “Environmental management and manufacturing performance: the role of collaboration in the supply chain”. Int. J. Prod. Econ. 111 (2). pp. 299–315.
Zailani, S. & et al. (2012). “The impact of external in stitutional drivers and internal strategy on environmental performance”. International Journal of Operations & Production Management. 32 (6). pp. 721–745.
Strategic Studies of public policy
Volume 7, Issue 22
June 2017
Pages 93-110

Files

Share

How to cite

Statistics