توجه به ضرورت توسعه اقتصاد دانش بنیان در معنای گسترده آن که به معنای اهمیت یافتن دانش در ایجاد ارزش افزوده اقتصادی است، در دهههای اخیر در کشور عمدتاً از سوی نهادهای علمی و پژوهشی و با نگاهی خطی مطرح شده و به فضای سیاستگذاری کلان کشور وارد شده است. تأکیدات مکرر رهبر معظم انقلاب اسلامی مبنی بر محوریت علم در اقتدار و ثروت ملی و پیشرفت علمی و فناورانه کشور نیز باعث شده است ضرورت توسعه اقتصاد دانشبنیان به عنوان یکی از موضوعات مهم در سیاستگذاری عمومی مورد توجه قرار گیرد. با تصویب قانون تأسیس وزارت علوم و تشکیل معاونت علمی و فناوری رئیسجمهور، گامهای مهمی در دهه 80 برای نهادسازی تخصصی در ارکان حکمرانی در این خصوص برداشته شد، لیکن موازیکاریها و همپوشانیها میان مأموریتهای این دو نهاد همچنان وجود داشت. در همین راستا و بمنظور تقویت مباحث نظری در حوزه سیاستگذاری اقتصاد دانشبنیان با رویکرد اخیر، مجله مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی اقدام به انتشار ویژه نامه اقتصاد دانشبنیان نمود. بیش از 30 عنوان پژوهشی مرتبط با سیاستگذاری اقتصاد دانش بنیان به مجله ارسال شد و از آن میان بیش از 10 عنوان چکیده برای انتشار در ویژهنامه مورد تایید قرار گرفت و در نهایت 6 عنوان مقاله با تایید درفرآیند داوری در قالب ویژه نامه بصورت عمومی منتشر و پیشروی شما قرار دارد. تلاش شده است مقالات به گونهای انتخاب شوند تا مطالعه موردی در خصوص ابعاد اصلی سیاستگذاری اقتصاد دانش بنیان اعم از نهادهای سیاستگذاری، زیرساخت های عمومی سیاست گذاری و نیز سیاستهای موضوعی را مورد توجه قرار دهد.
نریمانی, میثم. (1401). ویژهنامه ارزیابی و تحلیل تاریخی و انتقادی سیاستهای توسعه اقتصاد دانش بنیان در ایران. مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی, 12(45), 2-7. doi: 10.22034/sspp.2023.704856
MLA
میثم نریمانی. "ویژهنامه ارزیابی و تحلیل تاریخی و انتقادی سیاستهای توسعه اقتصاد دانش بنیان در ایران". مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی, 12, 45, 1401, 2-7. doi: 10.22034/sspp.2023.704856
HARVARD
نریمانی, میثم. (1401). 'ویژهنامه ارزیابی و تحلیل تاریخی و انتقادی سیاستهای توسعه اقتصاد دانش بنیان در ایران', مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی, 12(45), pp. 2-7. doi: 10.22034/sspp.2023.704856
VANCOUVER
نریمانی, میثم. ویژهنامه ارزیابی و تحلیل تاریخی و انتقادی سیاستهای توسعه اقتصاد دانش بنیان در ایران. مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی, 1401; 12(45): 2-7. doi: 10.22034/sspp.2023.704856