مروری بر سیاست‌گذاری نوآوری در چین

نوع مقاله : گزارش سیاستی

نویسندگان

1 دانشجوی سیاست‌گذاری علم و فناوری دانشگاه علم و صنعت مشاور مدیریت فناوری و نوآوری، صندوق نوآوری و شکوفایی

2 عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور

چکیده

چین با اجرای سیاست‌های گسترده و منسجم علم، فناوری و نوآوری، توانسته است از کشوری کپی‌کار به سمت کشوری نوآور و خلاق حرکت کند. سیاست‌های نوآوری چین شامل پنج دستۀ سیاست‌های علم و فناوری، سیاست‌های صنعتی، سیاست‌های تأمین مالی، سیاست‌های مالیاتی و سیاست‌های مالی است. همچنین، تحول سیاست‌گذاری نوآوری در چین را می‌توان به چهار دورۀ مجزا تقسیم کرد. در دورۀ اول، نقش دولت پررنگ بوده و نقش بنگاه‌ها در پژوهش و نوآوری ناچیز بوده است. در دورۀ دوم، بنگاه‌ها و دانشگاه‌ها نقشی فعال‌تر در نظام نوآوری کشور ایفا کرده‌اند و قوانینی برای ایجاد محیط کسب‌وکار رقابتی‌تر وضع و اجرا شده است. در دورۀ سوم، نقش بنگاه‌ها در نظام نوآوری پررنگ‌تر و تعاملات آن‌ها با دانشگاه‌ها و آزمایشگاه‌های عمومی قوی‌تر و گسترده‌تر شده است و سیاست‌های مالی، تأمین مالی و مالیاتی در این دوره اهمیت بیشتری یافته است. دورۀ چهارم، دورۀ الگوبرداری و یادگیری سیاستی و حرکت به سوی نظام نوآوری بنگاه‌محور بوده است. در این نوشته، تحول سیاست‌های نوآوری گستردۀ چین و ویژگی‌ها و تمرکز هر دورۀ سیاست‌گذاری بررسی شده است. در بخش پایانی آموزه‌های سیاست‌گذاری نوآوری چین برای ایران و سیاست‌های پیشنهادی براساس آن ارائه شده است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


Liu, Feng-chao. Simon, Denis Fred. Sun, Yu-tao. Cao, Cong. 2011. “China’s innovation policies: Evolution, institutional structure, and trajectory”. Research Policy. Vol 40. No 7. pp 917-931.
R&D Magazine. 2016. “2016 Global R&D Funding Forecast; A Supplement to R&D Magazine”. White Paper. R&D Magazine. Winter.
Battlle, R&D Magazine. 2012. “2013 Global R&D Funding Forecast”. R&D Magazine. December.
Judith, Kamalski. Rose, L’Huillier. 2011. “The Rise of Asia: A Research Profile”. Elsevier Editor’s Update. Issue 33. September.
Gaze, L. 2011 “Chinese patenting: report on the current state of innovation in China”, Thomson Reuters.
OECD. 2007. “OECD Reviews of Innovation Policy: CHINA”.